Brouwprocessen

Manuscripten

In 1930 overleed Eugène II plotseling. Op een avond van 14 juni van dat jaar vroeg hij zijn zoon om de gordijnen dicht te doen. Toen die van zijn ronde langs de ramen terugkwam vond hij zijn vader dood in zijn stoel. Die zoon, Eugène III, was toen 25 jaar oud en toevallig een week thuis tijdens een stage op een brouwerij in Duitsland. Hij bleef toen thuis en nam de leiding van de brouwerij over. Zijn opleiding aan de hogeschool van Leuven, die gelukkig bijna voltooid was, beëindigde hij.

Eugène III Marres werd de laatste brouwer van de brouwerij Marres van het Onze Lieve Vrouweplein. In 1946, een jaar na het einde van de tweede Wereldoorlog, stopte hij met brouwen en in zijn 36 cafés werd daarna Brand's bier verkocht. In 1993 overleed hij op 88 jarige leeftijd en daarna zette ik, zijn enige zoon, de samenwerking met Brand voort. In het het jaar 2000 werd de brouwerij van Brand verkocht aan Heineken, dat meteen de oprichtingsdatum van Brand vervroegde van 1871 naar 1340. Bij die gelegenheid verkocht ik het onroerend goed ook aan Heineken. De laatste vergadering met Brand was een afscheidsdiner op château Neercanne.

Mijn vader vertelde mij, zijn enige en naar hem vernoemde zoon, vaak over de brouwerij, het brouwen en het brouwwezen, in de verwachting dat er bij mij begrip zou ontstaan voor zijn werk. De brouwerij bestond toen al niet meer. Als leerling van de lagere, later van de middelbare school luisterde ik wel, maar wellicht niet erg intens omdat ik toen teleurgesteld was dat hij gestopt was met het oude familiebedrijf. Nu na bestudering van de geschiedenis is dat begrip er volledig en dringen er zich zoveel herinneringen op, en hopelijk zijn ze redelijk zuiver, dat ik het vastleggen daarvan belangrijk vind. Aan de hand van de papieren die na zijn dood gevonden zijn heb ik de familiegeschiedenis geschreven en op het web gepubliceerd. Dit is aangevuld met onder meer de memoires van mijn vaders achterneef Pierre Marres, en de daarbij anderszins opgedane kennis.

In de papieren die aangetroffen werden in zijn bureau, nu het bureau van een van mijn zoons, en in de ijzeren ladenkast en de oude loodzware brandkast vonden we een aantal, deels met de hand geschreven boeken en schriften, die een beeld geven van de obstakels en de daarvoor gevonden oplossingen, waar de leiders van kleine ondernemingen vroeger mee te maken kregen.

In dit schrift staan op de eerste negen pagina's zijn verbouwingsplannen. Op pagina 10 en 11 de te voeren politiek bij de koelijsfabriek. De pagina's 2 t/m 15 behandelen het brouwproces. De laatste drie pagina's dateren uit de oorlogsjaren en beschrijven de verslaglegging van een nog nader uit te zoeken eis van de overheid; en verder enige recepten voor het maken van likeur met in deze oorlogstijd noodzakelijke surrogaten.

We starten met de inhoud van een rood schrift met een harde rode kaft dat Eugène Marres, de laatste brouwer, als half francofone Maastrichtenaar, mij aanduidde als het rode cahier. Hierin staan aantekeningen over de bedrijfsvoering en de plannen daarvoor, die mij typerend lijken voor zijn persoon en voor die tijd. Daarna volgt het zwarte cahier, dat meest in het frans is gesteld

Het Rode Cahier

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

Het zwarte cahier

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

HOME n

Contact