MARRES

De Nederlandse familie Marres telt drie familietakken, de bekendste draagt de naam Marres, de tweede Mares en een derde Volgraaf. De familie­geschiedenis is beschreven vanaf de eerste historische vermelding in het jaar 1388. Johan Marres verwerft in 1403 het goed de Boxberch in Zussen.

De familiale werkzaamheden vanaf de middeleeuwen worden beschreven in Lakenindustrie. Paul Marres is gouverneur van het Maastrichtse lakengilde in de jaren 1416, 1421 en 1423. Johan Marres in 1457 en 1467. Reyner vestigt zich aan het einde van de 15e eeuw in Heukelom. Hier bezit de familie twee hofsteden die tot in de 17e eeuw in familiebezit blijven.

Een Maastrichts charter bevestigt in 1523 aan de gebroeders Jan, Reyner en Matthijs Marres vrijstelling van tol voor hun handel in Brabant. Bij Reyner Marres splitst de familie zich in de takken Marres en Mares. Uit Matthijs Marres stamt de Dordtse hugenotenfamilie Volgraaf.

Vanaf 1641 zijn de leden van het geslacht Marres ononderbroken werkzaam in het Maastrichtse brouwersgilde in zestien verschillende Brouwerijen en ook een in Dordrecht.

In de negentiende eeuw breiden de werkzaamheden zich uit in andere industrieën zoals de Zoutziederij en later ook de steenfabricage.

Van alle tijden zijn bestuurlijke en rechtsprekende activiteiten als schepen, schout, burgemeester, rechter en raadsheer; en functies in de diplomatieke dienst als gezant en ambassadeur.

Beschreven worden de didactische bezigheden bij het middelbaar en hoger onderwijs als directeur van een stadscollege, rector van een gymnasium, en als hoogleraren in medische, juridische en vroeger ook theologische faculteiten.

Veel familieleden waren actief in de Rooms-katholieke kerk als priester, pastoor, deken, hoogleraar priesteropleiding, kanunnik en geheim kamerheer van de paus.

De sportieve activiteiten en culturele verrichtingen worden behandeld. Aandacht is geweid aan personen die meewerkten in hun fabrieken.

De kwartierstaat van het echtpaar Marres-Pekelharing gaat beiderzijds legitiem terug tot de brouwerspatroon Sint Arnoldus. Genealogieën van verwante geslachten zijn te vinden met de afbeeldingen van zegels en wapens.

Enkele bijzondere archeologische vondsten uit de Romeinse tijd gedaan bij verbouwingen van hun huizen in het historische stadsdeel van Maastricht en uit de verre prehistorie in hun steengroeve de Belvédère te Caberg worden beschreven.

Bij Genetica wordt de voortzetting besproken van geschreven stamboom met Y-DNA onderzoek tot diep in de prehistorie. De familie heeft haar eigen clade als G-FGC6634.

    Auteur: Boed Marres, Amsterdam

 –   Laatste modificatie:

In het engels en frans